بررسی آزمایشگاهی تأثیر ریزدانه ی خمیری بر قابلیت روانگرایی ماسه ی بابلسر

هدف از انجام این پژوهش بررسی آزمایشگاهی مقاومت روانگرایی ترکیب ماسه ی بابلسر با درصدهای مختلف دو نوع ریزدانه ی خمیری کائولینیت و بنتونیت در محدوده ی ویژگی خمیری زیاد تحت بارگذاری دوره ای می باشد؛ همچنین اثر عوامل گوناگونی مانند درصد ریزدانه، نوع کانی و ویژگی خمیری، نسبت تنش دوره ای و فشار دورگیر بر رفتار دوره ای نمونه های مخلوط ماسه ی بابلسر و ریزدانه ی خمیری بررسی شد. به این منظور تعداد 34 آزمایش سه محوری دوره ای زهکشی نشده به روش کنترل تنش روی نمونه های گوناگون مخلوط ماسه ی بابلسر و ریزدانه ی خمیری، در تراکم نسبی ثابت 45 درصد، انجام گرفت. مهم ترین نتایج این پژوهش نشان داد که اضافه کردن حتی میزان اندکی رس به ماسه، مقاومت روانگرایی را به شدت کاهش می دهد؛ همچنین نشان داده شد که برخلاف بیشتر پژوهش های پیشین، افزایش نشانه ی خمیری در نمونه های با درصد ثابت ریزدانه، لزوماً سبب افزایش مقاومت روانگرایی نمی گردد و احتمالاً مقاومت دوره ای ماسه های رس دار به نوع کانی و فعالیت رس نیز وابسته است.